شب‌های‌سُرمه‌ای

سال پیش و لابد سال‌های پیشش،نشسته بودید اینجا و من کلی صف عقب تر همزمان با شما به شعر گوش می‌دادم.در هوایی که شما نفس کشیده بودید تنفس کرده بودم.نگویید دارم زیاده روی می‌کنم.به خدا که پشیمانم قدرتان را ندانستم.اصلا شاید زینب جانتان هم همان اطراف بوده.شاید همان طور که تند تند با مامان بین صف‌ها دنبال جای خالی می‌گشتیم چشم در چشمشان هم شده باشم و آن‌ها هم که مثل خودتان،گمنام...یعنی ممکن است در شلوغیِ خواندن قنوت‌ها صدای شما هم میان صدای مکبر و همهمه‌ی زمزمه‌ی نمازگزاران ضبط شده باشد؟